متابولیسم بیسموت در بدن شبیه به متابولیسم سرب است. در طی اسیدوز، بافت ها رسوبات بیسموت را آزاد می کنند. بیسموت و سرب می توانند با هم تعامل داشته باشند. در بدن، ترکیبات بیسموت می تواند سولفید بیسموت را تشکیل دهد که به راحتی در آب و اسید رقیق حل نمی شود و در بافت ها رسوب می کند یا در مویرگ ها آمبولی می کند و باعث زخم های موضعی و حتی نکروز می شود. تحت تأثیر باکتری های روده، نیترات بیسموت را می توان به نیتریت بیسموت کاهش داد که می تواند پس از جذب باعث ایجاد متهموگلوبینمی شود. در مسمومیت های مزمن شدید، چون بیسموت بیشتر در کلیه وجود دارد، ممکن است بیماری کلیوی شدید رخ دهد که در این میان آسیب به سلول های اپیتلیال لوله های کلیوی جدی است و کبد نیز ممکن است درگیر باشد. "خطوط بیسموت" ممکن است در بیماران مبتلا به مسمومیت های مکرر دهانی یا مزمن از راه های دیگر ظاهر شود.
